Przejdź do głównej zawartości

Szanuj to co Ci zostało dane...

"Nie odchodź od żony mądrej i dobrej,
albowiem miłość jest cenniejsza niż złoto."
Syr 7,19


W ostatnim poście poruszyłem temat ojcostwa, poszanowania osób, które są najbliżej mężczyzny. Dziś chciałbym skupić się na Tej, która jest Najbliżej, na Tej która codziennie sprawia swoją osobą, że życie Mężczyzny nabiera nowych barw.. zmienia się.. - chciałbym dziś skupić się na Żonie.
Gdy mężczyzna decyduje się na małżeństwo, gdy podejmuje się tego niełatwego zadania i stawia pierwszy krok- "uklęka", musi być w pełni świadomy tego, że teraz już nie jest odpowiedzialny sam za siebie i za swoje własne "ja", ale na swoich barkach ma los i odpowiedzialność za swoją Żonę i gdy Bóg da- Dzieci. Do Małżeństwa trzeba dorosnąć, trzeba wiedzieć jak wielka jest to odpowiedzialność. To już nie zabawa z dzieciństwa, kiedy "na niby" braliśmy ślub z koleżanką z piaskownicy. To poważna decyzja i dodatkowe obowiązki, które na Nas spadają. 
Musimy wiedzieć, że uczucia to nie gra.. jeżeli mówimy Komuś, że go kochamy, że pragniemy przeżyć z nim resztę Naszego życia to zawsze te słowa muszą płynąć z Naszego Serca, nie z ciała- ciała które bardzo często się myli.. Pierwsze serce w połączeniu oczywiście z rozumem, a potem reszta.. Często takimi słowami, rzucanymi na wiatr możemy kogoś bardzo dotkliwie zranić. Te słowa mają wielką moc, uważajmy na nie! 
Jeżeli decydujemy się na Małżeństwo to nie możemy uciekać po pierwszym mniejszym czy większym upadku.. Nie! Jeżeli decydujemy się na życie u boku Kobiety, aż do śmierci to w tych dobrych, ale też w tych złych chwilach. W tych złych nawet bardziej! Wtedy pokazujemy jacy naprawdę jesteśmy. Pokazujemy czy jesteśmy silni, mężni, czy potrafimy rozwiązywać problemy i konflikty, czy jak struś chowamy głowę w piasek i czekamy, aż problem sam się rozwiąże. Taką postawą nigdy nie będziesz Dobrym Mężem. A nawet możesz stracić to co masz dotychczas. Musisz wstać i odważnie przyjąć każdy problem i nawet jeśli jest teoretycznie niemożliwy do rozwiązania, to za wszelką cenę próbować go rozwiązać. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość (wiersz)

  Miłość Jakub Polak   Miłość mi wszystko wyjaśniła Mówił znany nam Karol Wojtyła Miłość mi wszystko rozwiązała Pisał przed laty Karol Wojtyła   Pytam – czym jest Miłość? Krzyż to Miłość Nadzieja to Miłość Poświęcenie to Miłość Cierpienie to Miłość Przebaczenie to Miłość   Czym dla mnie jest Miłość?   Miłość to bliźni który denerwuje To mąż, który żonę całuje Człowiek, który o pomoc prosi Matka, co na rękach niemowlę nosi   Bezdomny, do którego podejść się boisz Dziecko, dla którego chleb rano kroisz Rodzic, który troszczy się o Ciebie Miłość to obumieranie Ciebie     Spoglądam Miłości w oczy Czy to smutek przy Miłości kroczy? Nie, to nie smutek, to poświęcenie Bo Miłość to obumieranie Ciebie   Miłość, co to słowo znaczy? Zapytaj Jezusa, On Tobie odpowiedź wyznaczy On niewinny umierał na Golgoty scenie Bo Miłość to obumieranie Ciebie   Maksymiliana zapytaj, co w ob...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Spowiedź... strach czy radość?

„Bo jak niebo góruje nad ziemią, Tak drogi moje górują nad waszymi, A moje myśli nad waszymi myślami (…)” Iz 55, 9    Jezus chodząc i nauczając uczulał swoich słuchaczy,  aby najpierw, zanim osądzą drugiego człowieka zobaczyli to co jest  w nich złe i co oddala ich od Stwórcy. „Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?”       (Mt 7, 3) Uciekamy od grzechów, boimy się przyznać, że popełniliśmy grzech ciężki czy lekki i wyznać go w Sakramencie Pokuty, dlatego tak wiele osób ucieka od konfesjonałów, nie idzie do Spowiedzi bo nie chce uniżyć się i przyznać do słabości, uważa że wystarczy żal  w sercu i już jest czysty. Wielu z nas również unika systematycznej Spowiedzi, bo nie popełniła żadnego ciężkiego grzechu. Jezus Chrystus powiedział do Świętej Siostry Faustyny: „Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapła...
2 komentarze
Czytaj więcej

Żyjemy po to.. żeby żyć...

Żyjąc w pędzie za pieniądzem, sukcesami zawodowymi, karierą często zapominamy o tym dlaczego tak naprawdę żyjemy. Dlaczego pojawiliśmy się na tym świecie i jakie jest nasze przeznaczenie. Czy zastanawiamy się nad wartościami wokół, których kształtujemy swoje życie, wartościami, do których dążymy, którymi żyjemy?  A może żyjemy tylko po to, aby żyć? Aby „jakoś” przeżyć to życie, ważne żeby było tylko zdrowie, pieniądze, i żebyśmy byli szczęśliwi, a reszta sama jakoś się ułoży. Żyjemy, bo tak musi być i już!  Nie staramy się odkryć jakiegoś głębszego sensu życia, poznać planu jaki wobec nas ma Bóg… Po co? Przecież to może zaszkodzić naszej karierze zawodowej, rodzinie, możemy stracić przyjaciół, których poznaliśmy.  Żyjemy i żyjemy, starzejemy się, zmierzamy ku końcowi naszego ziemskiego życia, wreszcie przychodzi ta chwila kiedy trzeba się pożegnać i przejść do wieczności i dopiero wtedy, często dopiero na łożu śmierci pytamy: „Co tak właściwie zrobiłem/a...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej